Aloë Vera: de plant.
Aloë vera is een van die planten die we cadeau doen, maar hoe verzorg je hem en gebruik je hem op de juiste manier?
Door de oude Egyptenaren "Plant van onsterfelijkheid" genoemd, is aloë vera een van de resistente planten voor degenen die geen groene vingers hebben.
Als je vergeet water te geven, kan hij lang in droge grond.
Zoals vermeld op de startpagina en in veel artikelen die op internet beschikbaar zijn, heeft het meerdere gezondheids- en schoonheidsvoordelen.
Het wordt dus gebruikt bij de bereiding van veel natuurlijke remedies. Wees echter voorzichtig als u thuisverzorging wilt gaan maken, omdat de verse bladeren gevaarlijk kunnen zijn.
Aloë vera is ook een vervuilende plant, vooral met formaldehyden et benzenen. (deze schadelijke stoffen zitten in veel schoonmaakmiddelen, verf, lijm of textiel. Vind er veel Forever Living-producten op winkel Aloë Vera Forever.
Een beetje geschiedenis
De generieke naam Aloë komt van het oude Griekse ἀλόη van Dravidische oorsprong vertaald in het Latijnse aloë.
Aloë vera is een vaste plant die al sinds de oudheid wordt gebruikt in Mesopotamië, in het oude Egypte en vervolgens in het oude Griekenland.
Deze plant waarvan het sap in de farmacie werd gebruikt, was bekend bij auteurs uit de Grieks-Romeinse oudheid zoals Plinius de Oudere en Dioscorides.
De specifieke epitheton vera is afgeleid van het Latijnse vērus wat "waar, authentiek" betekent.
De oude Grieken waren bekend met aloë, zelfs als de eerste vermeldingen laat waren.
In -484 -425 vGT verklaarde de Griekse historicus Herodotus dat de Egyptenaren het gebruikten om lijken te balsemen.
Het oudste medische document, dat bekend staat als de Ebers-papyrus, 1 BCE, vermeldt aloë als een van de geneeskrachtige planten.
Een Grieks document uit de 3e eeuw dat zich nog steeds in Egypte in Thebe bevindt, de Leidse papyrus, verklaarde het gebruik van aloë vera.
Deze plant werd eigenlijk gebruikt in verschillende formules die werden aanbevolen tegen wormen, hoofdpijn, pijn op de borst, brandwonden, zweren en huidziekten.
Aristoteles zou zijn leerling Alexander de Grote hebben aangemoedigd om een Ionische kolonie te stichten op het eiland Socotra voor de kust van Jemen, om toegang te krijgen tot de beroemde aloë vera-culturen.
In de 1e eeuw van onze jaartelling geeft de Griekse arts Dioscorides aan dat het in overvloed wordt gevonden in India van waaruit het wordt geëxporteerd.
Het groeit ook in Arabië, Azië en in verschillende maritieme regio's.
Verschillende beschavingen gebruikten het om wonden en wonden te sluiten door de geplette plant direct aan te brengen.
Aloë vera is niet inheems in India of China.
Het wordt dan ook niet genoemd in de oudste farmacopees van deze landen.
Het is pas na de 10e eeuw dat het een veel voorkomende medicinale plant wordt in China en de 12e eeuw dat het echt de Ayurvedische farmacopee binnengaat.
In India wordt in fundamentele medische verhandelingen daarom geen melding gemaakt van aloë vera.
Aloë vera kwam pas in de 12e eeuw in de Ayurvedische geneeskunde en sindsdien heeft aloë een rol gespeeld in de Ayurvedische geneeskunde onder de Sanskrietnamen kumāri.
De geneeskrachtige eigenschappen van de plant worden genoemd in 13e-eeuwse teksten of Bhava Prakasha (een klassieker uit de 15e eeuw) die Aloë vera aanhaalt als een zuiverende, verfrissende en bittere plant.
Het werd destijds voorgeschreven voor lever- en miltaandoeningen, inwendige tumoren, aanhoudende hoest en natuurlijk voor huidaandoeningen.
In China wordt in het oudste Chinese werk over materia medica (Shennong bencao jing) geen aloë vera genoemd, in tegenstelling tot wat vaak wordt gevonden op internet, in artikelen of in apotheekscripties.
Pas in de 18e eeuw werd het over zee in de provincie Canton geïmporteerd en vervolgens door heel China verspreid.
De eerste vermeldingen zijn in de Yaoxinglun en de Bencao Shiyi, twee farmacopees van de Tang-dynastie (618-907).
Door zijn mysterieuze oorsprong werd het gecrediteerd met prachtige eigenschappen. Het werd beschouwd als een wondermiddel.
De Materia Medica uit de Kaibao-periode (973) geeft voor het eerst een gedetailleerde studie van de eigenschappen ervan: "koud, bitter, zuivert de darmen, evacueert het vuur uit de lever".
Vanaf die tijd werd aloë vera een geneeskrachtige plant die volledig werd opgenomen in de Chinese farmacopee.
Westerse christenen ontdekten de deugden van Aloë Vera tijdens hun kruistochten.
Inderdaad, hun tegenstanders beschouwen deze plant als de remedie bij uitstek.
Aloë werd vervolgens geïmporteerd naar Noord-Afrika en Spanje, vervolgens naar West-Indië en vervolgens naar Amerika in de 16e eeuw.
De teelt van Aloë vera verspreidde zich zeer snel in alle tropische, subtropische en warme gematigde zones.
Chistophe Colomb nam hem mee om zeelieden te genezen en te beschermen tegen ziekten, met name scheurbuik en de gevolgen van ondervoeding. Aloë Vera werd de "potdokter" genoemd.
Hoe te profiteren van de voordelen van Aloë Vera in onze tijd?
Niet gemakkelijk om alle actieve ingrediënten van deze plant te behouden.
Veel componenten, zoals enzymen, ondersteunen inderdaad de meeste stabilisatiebehandelingen die in voedsel of cosmetica worden gebruikt, niet. (conserveringsmiddelen, sterilisatie, enz.)
De weddenschap was om erin te slagen de voordelen van deze plant te behouden om ze over de hele wereld beschikbaar te maken.
Het eerste bedrijf dat een dergelijk proces onder de knie heeft, is nu aanwezig in meer dan 150 landen over de hele wereld en heeft al meer dan 40 jaar een leidende positie in de productie van aloë vera-producten.